بلاکچین اتریوم چگونه کار می‌کند و قادر به انجام چه کار‌هایی است؟
قبل از فهمیدن اینکه اتریوم چیست بهتر است کمی در مورد اینترنت بدانیم. امروزه اطلاعات شخصی، اطلاعات مالی و پسورد‌ها همگی عمدتا بر روی کامپیوترهای دیگران مثلا بر روی فضای ابری و سرورهای تحت مالکیت کمپانی‌هایی همچون آمازون، فیس بوک و یا گوگل ذخیره میشوند. حتی این مقاله نیز بر روی یک سرور تحت کنترل یک شرکت ذخیره شده است که نگهداری از آن ممکن است هزینه‌هایی نیز داشته باشد.
راه اندازی این سرورها مزیت‌هایی نیز دارد، مثلا این شرکت‌ها تیم‌های متخصص را برای کمک به ذخیره و ایمن کردن داده‌های ما به کار می‌گیرند و هزینه‌های میزبانی و آپ تایم (uptime) را نیز حذف میکنند.
اما به همراه چنین مزیت‌هایی، معایبی نیز وجود دارد. به طور مثال همانطورکه قبلا یاد گرفتیم، یک هکر یا افراد دولتی می‌توانند بدون اینکه شما بفهمید با اثر گذاری یا حمله به یک سرویس شخص ثالث به تمامی فایل‌های شما دسترسی پیدا کنند به این معنی که آنها می‌توانند اطلاعات مهم شما را سرقت یا تغییر دهند.
بریان بهلندورف، سازنده وب سرور آپاچی (Apache)، این طراحی متمرکز را “گناه اصلی (original sin)” اینترنت نامگذاری کرده است. برخی از افراد همچون بهلندورف معتقدند اینترنت همیشه به معنای عدم تمرکز است و جنبش‌های تقسیم شده که همیشه در اطراف استفاده از ابزارهای جدید از جمله بلاکچین وجود دارند، برای کمک به دستیابی به این هدف بوجود آمده است.
اتریوم یکی از جدید ترین تکنولوژی‌ها برای پیوستن به این جنبش است. در حالی که بیت کوین قصد دارد تا پی پال و بانکداری آنلاین را مختل کند، هدف اتریوم استفاده از یک بلاکچین برای جایگزینی اشخاص ثالث اینترنتی (شرکت‌ها وکسانی که اطلاعات را بر روی سرورها ذخیره میکنند و انتقال وام‌های بانکی و پیگیری ابزارهای مالی پیچیده را بر عهده دارند) است.
” کامپیوتر جهانی”
به طور خلاصه اتریوم می‌خواهد یک کامپیوتر جهانی باشد که مدل سرور- کلاینت را به شکل غیر متمرکز ( برخی استدلال میکنند دموکراتیزه کردن) تبدیل کند.
به وسیله اتریوم می‌توان هزاران گره (node) که توسط داوطلبان از سرار جهان اجرا میشوند (به این ترتیب یک “کامپیوتر جهانی”) را جایگزین سرورها و فضاهای ابری کرد.
چشم انداز اتریوم این است که این چنین قابلیتی را برای افراد در سراسر جهان فراهم کند و آنها را قادر سازد تا خدمات خود را به وسیله این زیر ساخت‌ها به رقابت بگذارند.
به طور مثال با گشت و گذار در یک فروشگاه نرم افزار موبایل، شما می‌توانید نرم افزارهای مختلف و رنگارنگی پیدا کنید که از اطلاعات بانکداری تا تناسب اندام و پیام رسان‌ها را در بر می‌گیرد. این نرم افزارها به شرکت ( یا یک سرویس که معمولا در سرورها توسط شخص ثالث کنترل میشوند) برای ذخیره اطلاعات کارت اعتباری، تاریخ خرید و سایر اطلاعات شخصی متکی هستند.
البته انتخاب نرم افزارهای به نمایش در آمده برای شما نیز توسط اشخاص ثالث مدیریت میشوند. مثلا شرکت اپل یا گوگل توانایی مرتب سازی و مدیریت ( در برخی موارد سانسور) نرم افزارهایی را که می‌توانید دانلود کنید را دارند. برای مثال سرویس‌های سند آنلاین مانند Evernote یا Goolge Docs را در نظر بگیرید.
در اتریوم اگر همه چیز بر اساس برنامه اجرا شود، کنترل داده‌ها و اطلاعات در این نوع خدمات به صاحب آن و حقوق خلق یک اثر به نویسنده آن بر می‌گردد.
ایده این است که دیگر نهاد‌ها هیچگونه کنترلی روی ملاحظات شما نخواهد داشت در نتیجه نمی‌تواند به صورت ناگهانی برنامه خود را برای شما ممنوع کند یا به طور موقت تمام آنها را برای شما را به حالت آفلاین دربیاورند. فقط کاربر و نه شخص دیگری میتواند این چنین تغییراتی اعمال کند.
در تئوری، اتریوم کنترلی که مردم در گذشته بر روی اطلاعات خود داشتند را با دسترسی آسان به اطلاعات در عصر دیجیتال را ترکیب می‌کند. هربار که تغییرات را ذخیره می‌کنید و یا یادداشتی را حذف یا اضافه می‌کنید، هر گره (Node) در شبکه این تغییرات را اعمال می‌کند.
البته شایان ذکر است که این ایده با شک و تردید مواجه شده است.
اگرچه این ایده برای نرم افزارها به نظر ممکن میرسد ولی هنوز مشخص نیست کدام نرم افزارهای بلاکچین درواقع مفید، امن یا مقیاس پذیر هستند و از نرم افزارهایی که امروزه استفاده می‌کنیم راحت تر باشند.
منبع: کوینیت
